Annemarie de Wildt
In 2008 veranderde apotheker Omid Mehrani de naam van zijn apotheek. Veel Antilianen zijn verhuisd naar Almere en anderen dachten door de naam dat het alleen voor Antilianen was. In de week voor kerst ga ik er boodschappen doen met Noraly Beyer. Ze vind het jammer dat de naam veranderd is. Voor haar is de apotheek de plek voor spullen die ze al gebruikt sinds haar jeugd op Curaçao. We raken aan de praat met Glenn Stella, ook afkomstig van Curaçao. Noraly en Glenn ruiken aan de flesjes Glacial (met de klemtoon op de laatste a), Bien-etre (een goedkoop parfum), Humphreys en Floridawater. Geuren brengen herinneringen naar boven. Over de grote flessen Glacial die in elk huis stonden. Over de flessen Ammens poeder en hoe iedereen zich de hele tijd poederde vanwege de hitte. Over de aloë vera in de achtertuin en de vermeende geneeskrachtige krachten van deze cactus. ‘Net zo vies als levertraan’, gruwt Noraly. Glenn vertelt hoe zijn oma er thee van zette en dat rasta’s het in hun haar smeren. Hij lacht wat om de flesjes waarmee je kwade geesten uit het huis drijft. ‘Ook al zit het tussen je oren, als het maar werkt’.
De stemming in de apotheek is bedrukt. Die nacht is een van de medewerksters plotseling gestorven. ‘Ze was het zonnetje van de zaak’, zegt apotheker Omid Mehrani. Glenn condoleert hem en herhaalt wat zijn oom altijd zei: ’jouw leven is als een ei in mijn hand, het kan zo afgelopen zijn’.
De meeste medewerksters spreken Nederlands en Papiaments en soms Spaans. Mehrani is zelf geboren in Iran en met zijn ouders naar Nederland gevlucht. Hij werkte op Aruba en kwam daar in contact met de SACgroep, de Samenwerkende Apothekers Curaçao. Mehrani is in 2005 een vestiging in Amsterdam begonnen. De sfeer is wat losser dan in een Nederlandse apotheek. De muziek is niet alleen voor de gezelligheid, maar werkt ook als een geluidswal, zodat mensen wat kunnen vragen zonder dat andere klanten het horen. Mehrani wil laagdrempelige zorg bieden.
Apotheek Ganzenhoef is een reguliere apotheek en levert uitsluitend medicijnen die geregistreerd zijn volgens Nederlandse regels. Maar daarnaast heeft Mehrani wat te bieden op bovennatuurlijk gebied. Er staat een kast vol met flesjes Awa di laba cas. Dit ‘huizenwaswater’ is bedoeld om in het water te doen waarmee je het huis reinigt, niet alleen van vuil maar ook van kwade geesten. Er zijn verschillende varianten van het water, sommige helpen bij liefdesverdriet, anderen brengen economische voorspoed. ‘Die zijn altijd snel uitverkocht’ zegt Mehrani, vooral vlak voor Nieuwjaar, als iedereen zijn huis goed schoonmaakt. Noraly kent dit niet zo van huis uit. Ik wijs op een pakje met Crown Bleu blauwsel. ‘Nee dat is niet voor de was,’ zegt Noraly. ‘Mensen doen soms blauwe stippen op pasgeboren baby’s om hen te beschermen tegen het boze oog.’ Mehrani heeft niets tegen bijgeloof, als het maar niet schadelijk is. Huidblekers verkoopt hij daarom niet, hoewel er wel vraag naar is, omdat daar schadelijke, kankerverwekkende stoffen inzitten.
januari 2011
