Anoniem
Een van hen is mijn buurman van twee huizen verderop; Rajit. Rajit is moslim en heeft een Tunesische achtergrond. Het een charismatische, vrolijke man die altijd een praatje maakt. Soms zeuren we samen over de drukte in de Vomar, waarna we onszelf corrigeren en zeggen dat we ons toch niet zo druk moeten maken. Soms wenst hij me een goede dag en zegt hij "Allah is met jou." Iets wat ik best gek vond aangezien hij weet dat ik zelf niet geloof. Steeds vaker verteld Rajit kleine soort versjes die volgens mij uit de Koran komen. Die Koran die ik hem bijna elke ochtend zie lezen vanaf zijn balkon in de ochtendzon.
Door Rajit verdiep ik me steeds meer in de Koran. Niet omdat ik er zelf in geloof, maar omdat hij me vaak verbaast met mooie gedichtjes en wijsheden. Laatst vertelde ik over een een stukje dat ik had gelezen uit de Koran waarna hij begon te lachen. Blijkbaar had ik het helemaal verkeerd geïnterpreteerd. Wel was hij een beetje trots dat ik door hem een beetje van de islam meekrijg. De volgende dag had hij voor mij opgeschreven wat de juist betekenis was van het stukje waar ik over had gelezen.
Door Rajit ben ik me niet alleen in de islam gaan verdiepen maar in verschillende geloven. Niet alleen voor mijzelf maar zeker ook voor de studie Antropologie die ik doe. Ik vertel Rajit dan op mijn beurt weer dingen die ik lees. Waarna hij na 1,5 jaar praatjes weer vraagt wat voor studie ik doe.
Ik zie door corona dat geloof op andere manieren wordt geuit in de buurt. Vaak op zondag verzamelen wat mensen op het grote plein bij het winkelcentrum. Ik weet nooit precies wat ze doen maar elke zondag staan er een stuk of 30 mensen, wel op afstand. Overal in de buurt hangen ook posters met Bijbelse teksten en promotie voor online diensten. Ik vroeg aan het begin van quarantaine hoe het voor Rajit is nu hij niet meer naar de moskee kan. Hij vertelde dat dit tijden zijn waar we onszelf moeten terugtrekken en moeten bidden. "Allah is met ons," zei hij.